Zo, het is alweer even geleden dat ik een blog heb geplaatst. Alles was even op pauze, maar we zijn nu weer helemaal terug! Terug op onze socials, terug met de blog berichten en vooral terug met trainen en natuurlijk de wedstrijden om zoveel mogelijk geld op te halen voor KiKa!
Afgelopen zondag, 24 maart 2024, heb ik de Zandvoort Circuit Run gerend van 10 Engelse mijl of te wel 16,1 kilometer. De afgelopen weken heb ik niet veel getraind en nieuwe hardloopschoenen gekocht, dus ik was er vrijwel van overtuigd dat dit niet mijn beste wedstrijd zou worden. Wat bleek? Ik had het helemaal mis!!
Hardloopanalyse
Ongeveer 2 weken geleden heb ik een hardloopanalyse gedaan omdat ik nieuwe hardloopschoenen nodig had. Ik wilde graag de perfecte schoenen hebben, omdat ik nu toch wel een aantal kilometers per week ga maken. Daarom had ik besloten om een professionele analyse te laten maken bij een podoloog. Zo gezegd, zo gedaan. Oude hardloopschoenen mee en we gaan ervoor. Eerst had ik een kort gesprek waarna er een scan van mijn voeten werd gemaakt. Ook moest ik nog even door mijn knieën zakken alvorens ik over een rechte hardloopbaan mocht gaan hardlopen. Door middel van een filmpje welke in slow motion werd afgespeeld kon ik precies zien hoe ik mijn voeten neerzette en hoe ik weer aan mijn nieuwe stap begon. Dit gaf veel inzicht! Zo ben ik erachter gekomen dat ik iets meer ondersteuning bij mijn enkel kan gebruiken.
Mijn nieuwe schoenen zijn dan ook geworden de Brooks Glycerin 20! Vol goede moed startte ik mijn eerste korte training op mijn nieuwe hardloopschoenen. Nog geen 6 kilometer gerend en ik kreeg toch weer last van mijn knie. Dit gaf niet veel hoop voor de toekomst. Wederom 1 of 2 trainingen gedaan waarin ik merkte dat ik tijdens de training gelukkig geen last kreeg, enkel na de training. Dit was enigszins vooruitgang. Dus ik was erg benieuwd naar de wedstrijd, hoe het daar zou gaan..
Raceday
De dag was aangekomen, De Zandvoort Circuit Run en wat denk je? Regen, regen en vooral heel veel harde wind. Top.., dus niet! Tegen mijn man zei ik, blijf lekker thuis ik ga wel even alleen. Maar nee mijn man en kids wilde mij graag supporten dus hup met zijn allen in de auto. De heenweg leek wel oneindig te duren, we hebben er meer dan 1,5 uur over gereden waardoor ik al zoekend en rennend een weg moest vinden naar de start. Niet echt een goed begin van de langste afstand die ik nu voor het eerst moest gaan lopen. Net voor de start belde ik nog even naar mijn man en kids die mij door de wind niet eens konden verstaan.
De sfeer zat er bij de deelnemers goed in, er werd opzwepende muziek gedraaid en iedereen stond (ondanks het weer) te popelen om te beginnen. Sommige met poncho en al! En ja hoor daar was het startsein, de lichten gingen op groen en de race was begonnen! De eerste kilometers waren over het circuit, dit was goed te doen. Alleen het inhalen van diverse hardlopers was soms wat lastig en 1 bocht, die was scheef!! Ik ben zelfs scheef mijn voeten gaan neerzetten, zodat ik nog enigszins mijn evenwicht kon bewaren.
Daarna gingen we van het circuit af op weg naar het strand. Tijdens de rit naar het strand ging mijn telefoon af, een NL Alert, zal je net zien midden in de wedstrijd. Het verbaasde mij dat niemand zijn/haar telefoon pakte om te kijken. Ik wilde wel even weten wat eraan de hand was, dus al rennend pakte ik mijn telefoon en las ik dat er een brand was met veel rookontwikkeling. Gelukkig kon de wedstrijd wel doorgaan en hebben we er niet veel van meegekregen. Volgens mij was alles gelukkig snel weer onder controle.
Het strand kwam in zicht, de woeste zee met hoge golven kwam steeds dichterbij. Eenmaal op het strand aangekomen waaide het ontzettend hard, soms zelfs zo hard dat ik even van links naar rechts ging. Wat ontzettend grappig was, waren de golven die ineens zo dichtbij kwamen dat die als een grote verrassing op ons af kwamen waardoor iedereen (op tijd) aan de kant probeerde te gaan. Gelukkig is mij dit elke keer gelukt, maar andere hadden toch echt zeeschoenen gekregen..! Ook de waterpost die er stond voor een korte break was helemaal ondergelopen met zee water, wat had ik met deze vrijwilligers te doen. Maar ze bleven staan en probeerde hardlopers nog van een watermoment te voorzien.
De duinen, tja, als je op het strand hebt hardgelopen moet je er ook ooit weer aan geloven om omhoog te klimmen via de duinen. Met zijn allen tegelijk omhoog, dit zorgde voor een opstopping dus heb ik deze tijd benut om even in de voetsporen van anderen te gaan lopen en even op adem te komen. Al lopend kwam ik boven en kon ik weer aardig uitgerust verder gaan rennen.
Nu was de terugweg ingezet, terug via een fietspad achter de duinen, richting de binnenstad van Zandvoort. Eerst was er nog even een watermoment, waarbij ik nu voor het eerst ooit dacht laat ik ook even een bekertje aanpakken. Enthousiast wilde ik al rennend gaan drinken, want ach nat was ik toch al door de regen dus wat kon mij een beetje extra water nou schelen? Wat bleek.. dit was geen water maar iets van AA Energiedrank welke ik half over mijn eigen gezicht kreeg. Ik heb hard om mezelf gelachen dat andere hardlopers vast hebben gedacht ‘wat heeft die nou weer?’.
Iedereen gooide alle bekers op straat, wat blijkbaar mag en kan heb ik later begrepen, maar ik heb een paar stappen omgelopen om mijn beker netjes in de prullenbak te gooien. Tja, blijkbaar ben ik nog zo nieuw met hardlopen!
In het stadje stond de grootste verrassing op mij te wachten, mijn man en 2 kinderen stonden mij op te wachten en aan te moedigen. Super lief en totaal niet verwacht. Ze konden namelijk, dacht ik, niet dichtbij komen vanwege alle afzettingen met de brand en rook. Het was ze toch gelukt! Even snel een kus en een knuffel, een hapje van een banaan en snel weer door. Een aantal hardlopers had mij natuurlijk ingehaald omdat ik even dit momentje met beiden handen had aangepakt. Maar ik had hierdoor weer nieuwe energie gekregen en ik kreeg de wind in mijn rug dus ik zoefde zo voorbij alle hardlopers die mij hadden ingehaald.
Ik kon de finish al ruiken, zo dichtbij moest deze zijn en ja hoor dat was die ook! Hoe dichterbij ik kwam, hoe meer supporters er stonden en hoe harder het geklap en gejuich werd. De finish was op het circuit en op het laatst heb ik nog een klein sprintje ingezet om te eindigen met, voor mij, een geweldige tijd van slechts
1 uur 25 minuten een 46 seconden!!
Dit had ik dus nooit gedacht, van te voren had ik al tegen mijn man gezegd hou maar rekening met 1 uur en driekwartier tot wel 2 uur, nou daar was niks van waar! Na de finish kreeg ik een AA drankje en mijn medaille. Snel door om deze te laten graveren en weer terug naar de auto. Alleen was ik zo doorweekt, dat lopen te koud was dus heb ik er nog even een kleine kilometer aan toegevoegd en terug naar de auto gerend.
Ik had de smaak te pakken en ik moet zeggen, ik kijk uit naar de halve en voorzichtig ook naar de hele marathon! Gelukkig zijn die in de stad en niet over het zand!
Tot de volgende blog maar weer!!